امام علی (ع) به فرزندش چه سفارش هایی کرده است ؟

^{باسمه تعالی}

  ^{امام   علی (ع) به   فرزندش   چه   سفارش     هایی     کرده   است ؟}

 ^{راهنمایی برای والدین و فرزندان}

^{پسرم ! همانا تو را به ترس از خدا سفارش مى ‏كنم كه پيوسته در فرمان او باشى، و دلت را با ياد خدا زنده كنى، و به ريسمان او چنگ زنى، چه وسيله‏ اى مطمئن ‏تر از رابطه تو با خداست اگر سر رشته آن را در دست گيرى. دلت را با اندرز نيكو زنده كن، هواى نفس را با بى اعتنايى به حرام بميران، جان را با يقين نيرومند كن، و با نور حكمت روشنائى بخش، و با ياد مرگ آرام كن . ......}

^{پسرم ! به نيكى ‏ها امر كن و خود نيكوكار باش، و با دست و زبان بدي ها را انكار كن، و بكوش تا از بدكاران دور باشى، و در راه خدا آنگونه كه شايسته است تلاش كن، و هرگز سرزنش ملامتگران تو را از تلاش در راه خدا باز ندارد. براى حق در مشكلات و سختى ‏ها شنا كن، شناخت خود را در دين به كمال رسان، خود را براى استقامت برابر مشكلات عادت ده، كه شكيبايى در راه حق عادتى پسنديده است، در تمام كارها خود را به خدا واگذار، كه به پناهگاه مطمئن و نيرومندى رسيده‏ اى، در دعا با اخلاص پروردگارت را بخوان، كه بخشيدن و محروم كردن به دست اوست، و فراوان از خدا درخواست خير و نيكى داشته باش. بدان علمى كه سودمند نباشد، فايده‏ اى نخواهد داشت، و دانشى كه سزاوار ياد گيرى نيست سودى ندارد   .......} 

^{پسرم ! ... تلاش كن تا درخواست‏ هاى تو از روى درك و آگاهى باشد، نه آن كه به شبهات روى آورى و از دشمنى ‏ها كمك گيرى. و قبل از پيمودن راه پاكان، از خداوند يارى بجوى، و در راه او با اشتياق عمل كن تا پيروز شوى، و از هر كارى كه تو را به شك و ترديد اندازد، يا تسليم گمراهى كند بپرهيز   ......  زيرا طالب دين نه اشتباه مى ‏كند، و نه در ترديد و سرگردانى است  ...... .}

^{اى پسرم نفس خود را ميزان ميان خود و ديگران قرار ده، پس آنچه را كه براى خود دوست دارى براى ديگران نيز دوست بدار، و آنچه را كه براى خود نمى ‏پسندى، براى ديگران مپسند، ستم روا مدار، آنگونه كه دوست ندارى به تو ستم شود، نيكوكار باش، آنگونه كه دوست دارى به تو نيكى كنند، و آنچه را كه براى ديگران زشت مى ‏دارى براى خود نيز زشت بشمار، و چيزى را براى مردم رضايت بده كه براى خود مى‏ پسندى، آنچه نمى ‏دانى نگو، گر چه آنچه را مى ‏دانى اندك است، آنچه را دوست ندارى به تو نسبت دهند، در باره ديگران مگو، بدان كه خود بزرگ بينى و غرور، مخالف راستى، و آفت عقل است، نهايت كوشش را در زندگى داشته باش، و در فكر ذخيره سازى براى ديگران مباش، آنگاه كه به راه راست هدايت شدى، در برابر پروردگارت از هر فروتنى خاضع ‏تر باش.} 

 ^{پسرم !  از گنجينه ‏هاى رحمت او چيزهايى را درخواست كن كه جز او كسى نمى ‏تواند عطا كند، مانند : عمر بيشتر، تندرستى بدن، و گشايش در روزى  ...... هرگز از تأخير اجابت دعا نا اميد مباش، زيرا بخشش الهى باندازه نيّت است   ......  زيرا چه بسا خواسته‏ هايى دارى كه اگر داده شود مايه هلاكت دين تو خواهد بود  ......}

^{پسرم ! ...... در به دست آوردن دنيا آرام باش  ...... نفس خود را از هر گونه پستى باز دار، هر چند تو را به اهدافت رساند ......  برده ديگرى مباش ، كه خدا تو را آزاد آفريد   ...... ، بپرهيز از آن كه مركب طمع ورزى تو را به سوى هلاكت به پيش راند،  ......  مقدار اندكى كه از طرف خداى سبحان به دست مى‏ آورى، بزرگ و گرامى ‏تر از (مال) فراوانى است كه از دست بندگان دريافت مى ‏دارى ......  شغل همراه با پاكدامنى، بهتر از ثروت فراوانى است كه با گناهان به دست آيد ......  هر كس پر حرفى كند ياوه مى ‏گويد، و آن كس كه بينديشد آگاهى يابد، با نيكان نزديك شو و از آنان باش، و با بدان دور شو و از آنان دورى كن. بدترين غذاها، لقمه حرام، و بدترين ستم‏ ها، ستمكارى به ناتوان است  ...... پيش از آن كه فرصت از دست برود، و اندوه ببار آورد، از فرصت‏ ها استفاده كن ......}

^{پسرم ! ...... از كسانى مباش كه اندرز سودشان ندهد ..... غم و اندوه را با نيروى صبر و نيكويى يقين از خود دور ساز. كسى كه ميانه روى را ترك كند از راه حق منحرف مى‏ گردد، يار و همنشين، چونان خويشاوند است. دوست آن است كه در نهان آيين دوستى را رعايت كند. هوا پرستى همانند كورى است    ......  انسان تنها، كسى است كه دوستى ندارد، كسى كه از حق تجاوز كند، زندگى بر او تنگ مى‏ گردد، هر كس قدر و منزلت خويش بداند حرمتش باقى است، استوارترين وسيله ‏اى كه مى ‏توانى به آن چنگ زنى، رشته ‏اى است كه بين تو و خداى تو قرار دارد. كسى كه به كار تو اهتمام نمى‏ ورزد دشمن توست. گاهى نا اميدى، خود رسيدن به هدف است،  ......   بريدن با جاهل، پيوستن به عاقل است  ......  از سخنان بى ارزش و خنده آور بپرهيز، گر چه آن را از ديگرى نقل كرده باشى.} 

^{خويشاوندانت را گرامى دار، زيرا آنها پر و بال تو مى‏ باشند، كه با آن پرواز مى ‏كنى، و ريشه تو هستند كه به آنها باز مى ‏گردى، و دست نيرومند تو مى‏ باشند كه با آن حمله مى‏ كنى. دين و دنياى تو را به خدا مى ‏سپارم، و بهترين خواسته الهى را در آينده و هم اكنون، در دنيا و آخرت، براى تو مى‏ خواهم، با درود.}

^{منبع : نهج البلاغه ، نامه ی 31}

^{از خوانندگان عزیز تقاضا می شود نامه را به صورت کامل در نهج البلاغه مطالعه نمایند.}