نافرمانی خدا دور از مروت است.

باسمه تعالی

نافرمانی خدا دور از مروت است.

روایت شده است که ، تا مهمان به خانه حضرت ابراهیم (ع) نمی آمد،  او در خانه غذا نمی خورد . وقتی فرا رسید که یک شبانه روز مهمان بر او وارد نشد ، او از خانه بیرون آمد و در صحرا به جست و جوی مهمان پرداخت ، پیرمردی را دید ، جویای حال او شد ، وقتی خوب به جست و جو پرداخت ، فهمید آن پیرمرد ، بت پرست است .

ابراهیم گفت: افسوس ، اگر تو مسلمان بودی ، مهمان من می شدی و از غذای من می خوردی .

پیرمرد از کنار ابراهیم (ع) گذشت. در این هنگام جبرئیل بر ابراهیم (ع) نازل شد و گفت : خداوند سلام می رساند و می فرماید این پیرمرد هفتاد سال مشرک و بت پرست بود و ما رزق او را کم نکردیم، اینک چاشت یک روز او را به تو حواله نمودیم، ولی تو به خاطر بت پرستی او ، به او غذا ندادی .

ابراهیم (ع) از کرده خود پشیمان شد و به عقب بازگشت و به جست و جوی آن پیرمرد پرداخت ، تا او را پیدا کرد و به خانه خود دعوت نمود .

پیرمرد گفت چرا بار اول مرا رد کردی و اینک پذیرفتی ؟

ابراهیم (ع) پیام و هشدار خداوند را به او خبر داد .

پیرمرد در فکر فرو رفت و سپس گفت : نافرمانی از چنین خداوند بزرگواری ، دور از مروت و جوانمردی است . آنگاه به آئین ابراهیم (ع) گرویده شد و آن را پذیرفت و بر اثر خلوص و کوشش در راه خداپرستی ، از بزرگان دین شد .

آری ، نافرمانی خدا دور از مروت و جوانمردی است ، چه خوب است ما هم به فرمان های خدا که در کتابش با ندای  - یا ایها الذین امنوا-  آمده است ، عمل نماییم ، تا شاید توانسته باشیم گوشه ای از نعمت هایی که پرورگار عالم ، برای همه ما قرار داده است ، جبران کرده باشیم .  ان شاالله

منبع : کتاب قصه های قرآن – محمد محمدی اشتهاردی – ص 113